Στη κοινωνία υπάρχει συνήθως μια έντονη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία.
Όταν αποτυγχάνεις σε ένα διαγώνισμα σημαίνει ότι δεν είσαι αρκετά καλός, ενώ όταν παίρνεις προαγωγή σημαίνει ότι είσαι αρκετά καλός. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σαν κι αυτά, αλλά υπάρχει και μια αντίληψη στην οποία δεν υπάρχει καμία τέτοια διαχωριστική γραμμή.
Ένας επιστήμονας πραγματοποιεί συνεχώς πειράματα για την επιβεβαίωση ή την απόρριψη μιας υπόθεσης. Πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της επιτυχίας ή της αποτυχίας του πειράματος. Σε περίπτωση που πετύχει, συνεχίζει στο επόμενο πείραμα έχοντας υπόψη την υπόθεση που προηγουμένως επιβεβαίωσε.
Αν όμως αποτύχει, δεν σημαίνει ότι απέτυχε σαν επιστήμονας, αλλά ότι η υπόθεση που ελέγχει είναι λανθασμένη. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει σε επόμενο πείραμα μιας νέας υπόθεσης.
Αυτή η διαδικασία χαρακτηρίζεται από μια αδιάκοπη ροή επιτυχίας και αποτυχίας, με σκοπό την τελική επιτυχία. Για τον επιστήμονα, αυτές οι (αναπόφευκτες) αποτυχίες δεν είναι τίποτα παραπάνω από ανακατευθύνσεις ως προς τον τρόπο χειρισμού του προβλήματος. Όπως είχε πει ο σπουδαίος εφευρέτης Thomas Edison:
